Teplickie Skalne Miasto

Skalne Miasto w Teplicach należy do jednych z najliczniej odwiedzanych atrakcji przyrodniczych w Republice Czeskiej. Najliczniej, zaraz po Adrszpaskim Skalnym Mieście od którego jest jednak rozleglejsze, wyższe i bardziej dzikie. Skalny labirynt w Teplicach uznajemy za jedną z największych atrakcji turystycznych całych Sudetów, a wysokie skalne ściany przyciągają wspinaczy skałkowych z całego świata. Szlak turystyczny prowadzi wzdłuż sieci spękań piaskowcowych skał ujawniając urozmaicony, peudokrasowy relief, jaskinie i wysokie turnie.

Gdzie jest Skalne Miasto w Czechach?

Teplickie skały leżą niedaleko granicy z Polską. Stanowią fragment Gór Stołowych (czes. Broumovska vrchovina) na Wyżynie Broumovskiej. Najłatwiej dojechać tu można samochodem z Mieroszowa. Od przejścia Starostin-Miroszów jest 15 kilometrów. Pociągiem z Wrocławia dojedziemy do Adršpachu.

Niemal cały obszar wyżyny łącznie z Górami Suchymi (Jovori Hory) w kwietniu 2018 roku otrzymał statut Geoparku.

Jak wygląda Skalne Miasto?

Adršpašsko-teplické miasto skalne to jeden z najbardziej rozległych jednolitych masywów skalnych w Europie Środkowej.

Teplické Skalní Město to umowna nazwa tej części Adrszpasko-Teplickiego masywu w Górach Stołowych (czes.Broumovska vrchovina). Skalnych labiryntów nie zamieszkują ludzie, chociaż wysokie, pionowe skalne ściany mogą kojarzyć się ze ścianami budynków. W wąskich przejściach między skalnymi formacjami możemy poczuć się jak w miejskich bramach. Tłumy ludzi spacerujących po drewnianych kładkach jak po ruchomych schodach w galerii handlowej mogą sprawiać wrażenie, że jesteśmy w mieście bez samochodów.

W czeskiej części Gór Stołowych labirynty skalne występują w głębokich kanionach znacznie wyższych niż Błędne Skały czy labirynty w masywie Szczelińca.

Zwiedzanie Skalnego Miasta w Teplicach

Główne wejście do Skalnego Miasta znajduje się poza miastem Teplice nad Metują przy drodze w stronę Zdonova i Adrspachu. Płatny parking przed wejściem pomieści sporo samochodów, ale w sezonie lepiej być tam przed innymi turystami.

Wejście na trasę turystyczną jest możliwe po opłaceniu wstępu. Wędrówka zajmie od 2 do 3 godzin. W czeskim skalnym mieście zabronione jest używanie dronów.

Trasa

Przez Teplickie skały prowadzi dobrze oznakowany szlak niebieski, zwany w dalszej części szlakiem okrężnym. Trasa jest łatwa z lekkimi podejściami. Zaczyna się przy kasie biletowej, a trochę dalej odchodzi od niego szlak żółty, którym dojedziemy do skalnego miasta koło Adrspachu.

Początek szlaku niebieskiego nie robi wrażenia, wąwóz zamienia się w skalny labirynt dopiero kilkaset metrów dalej. Wcześniej szlak ma odbicie na zamek „Strzemię” z punktem widokowym. Już dojście do niego po metalowych stromych schodkach stanowi atrakcję.

Na szczycie znajdziemy jedynie ślady na skałach po XIII wiecznym zamku. Rozebrano go na budulec, po tym jak został zniszczony przez Husytów. Z pozyskanych materiałów powstały zabudowania wsi Trzmeny, obecnie część Teplic zwana Kamenec.

Kawałek za odbiciem na zamek Strzemię trzeba przejść przez Skalną Bramę, gdzie zobaczyć można tablice pamiątkowe: jedną upamiętniającą wizytę w tym miejscu Johanna Wolfganga Goethego w dniu 30 sierpnia 1790 roku i drugą wykuta w ukośnej skale, upamiętniającą wielki pożar w 1824 roku, który strawił las i odsłonił nieznane wcześniej labirynty skalnego miasta.

Od Rozdroża pod Siekierą, skąd odbija szlak żółty doprowadzający do szlaku zielonego, wąwóz się zwęża i prowadzi do Rozdroża przy Skalnej Narzeczonej, gdzie zaczyna się szlak okrężny.

Z tego miejsca szlak przeciska się między skałami nieraz tak bardzo, że przejść może tylko jedna osoba naraz, jak w miejscu zwanym Sybir. Między wysokimi masywami skalnymi śnieg zalega aż do lata. Ścieżka przeskakuję nad strumieniami. Sybir jest ostatnim punktem na szlaku okrężnym w Teplickim Skalnym Mieście. Zalecana trasa prowadzi lewą stroną wąwozu zaczynając od formacji zwanych Mały i Wielki Plac Świątynny oraz Kaplica gdzie skały mają ponad 70 metrów wysokości.

Wiele formacji skalnych nosi swoje nazwy od kształtów jakie przypominają. Mamy tu: Niedźwiedzia Polarnego, Odyńca czy Sfinksa. Jedynie "Śledzik" wiąże się z anegdotą kiedy w latach 50 XX wieku miejscowi wspinacze postanowili dokonać zdobycia tej niewysokiej skalnej baszty. Zdobywcy na szczycie odkryli zapakowane w papier ości ryby, okazało się, że ktoś już zdobył tę formacje przed nimi.

Nie było by możliwości przejścia okrężnego szlaku w całości bez ingerencji człowieka. W kilu miejscach ludzie przekuli skały, aby utworzyć pętlę turystyczną.