Wartownik nas nie zauważył. Nasz przewodnik odwrócił jego uwagę a potem dał znak. Przemknęliśmy za jego plecami. Teraz mogliśmy zbierać dokumentację zdjęciową. Doniesienia o latającym skrzydle, super bombowcu nazistów, potwierdziły się. Części maszyny i plany, autentyczne fragmenty rakiety V1, działko pokładowe z Messerschmitta i wszechobecne beczki z nieznaną zawartością wskazywały że było to bardzo niebezpieczne miejsce. Aliancki wywiad długo nie mógł trafić na ślad Wunderwaffe.

Na szlaku na Wielką Sowę, między schroniskami Orzeł (dawniej Eulenkoppenbaude, Bismarckbaude) i Sowa (dawniej Eulenbaude), stoi kamienny obelisk. Przez długie lata turyści wędrujący z Przełęczy Sokolej szlakiem na Wielką Sowę nie mogli się nawet domyślać znaczenia tego pomnika. Pomnik nosił wyraźne ślady dewastacji, brakowało pamiątkowej tablicy z napisem w języku niemieckim ”Na pamiątkę oddanemu miłośnikowi naszych gór, Carlowi Wiesenowi”.

Góry Suche od wieków stanowiły naturalną granicę ziemi Czeskiej i Śląskiej. Część granicy państwowej w tym rejonie należy do jednych z najstarszych granic w Europie. Jej przebieg nie zmienił się od kilkuset lat. Obok biało czerwonych słupków granicznych zachowało się kilka granicznych kamieni (kamień graniczny - Ruprechtický Špičák) z różnych epok. Kamienie te wyznaczały granice państw i księstw, których już dawno nie ma. Są też ślady historii nie tak odległej, kiedy granicę wyznaczało ogrodzenie z siatki, wzdłuż której wojskowe patrole wydeptały ścieżkę do gołej skały.

Sztolnie walimskie udostępniono dla zwiedzających dopiero w 1995 roku. Przez lata te zagadkowe podziemne obiekty rozbudzały wyobraźnię poszukiwaczy skarbów i eksploratorów którzy na długo przed otwarciem sztolni dla turystów poznali niemal każdy zakamarek sztolni. Niestety przed eksploratorami sztolnie dokładnie zbadali szabrownicy dlatego w środku niewiele pozostało z orginalnego wyposażenia.