Wierzchołek Włodzickiej Góry sięga tylko 757 metrów ponad poziom morza. To więcej niż Ślęża, ale tego nie widać, bo góra ginie w masywie Wzgórz Włodzickich w środkowej części Sudetów.

Niewielkie oczko wodne, jakim jest Jeziorko Daisy, to miejsce bardzo ciche i urokliwe. Położone w lesie, na terenie Lubiechowskiego Zespołu Krajobrazowego (Książański Park Krajobrazowy), należy do jednych z najcenniejszych rezerwatów przyrody nieożywionej na Przedgórzu Sudeckim. W roku 1998 wyodrębniono w tej części KPK rezerwat przyrody Jeziorko Daisy w którym celem ochrony jest "kopalna fauna górnego dewonu odsłonięta w nieczynnym kamieniołomie wapienia wraz z otaczającym go drzewostanem tworzącym zespół żyznej buczyny sudeckiej" jak czytamy na stronie DZPK. Niedaleko rezerwatu, jakieś 3 kilometry spacerkiem, w lesie ukryta jest "Jaskinia Daisy" - sztolnie XVIII wiecznych kopalni srebra i ołowiu.

Kiedy 8 kwietnia 1991 r. wojska Radzieckie opuszczały Polskę, dowódca Północnej Grupy Wojsk i pełnomocnik Rządu ZSRR ds Pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce gen. Wiktor Dubynin ujawnił, że PGW miała tu broń jądrową. Pod koniec lat 60-tych XX wieku na podstawie "porozumienia" z ZSRR w Polsce wybudowano trzy składy broni atomowej, którą w razie „potrzeby” miało przejąć Wojsko Polskie. Dziś już wiemy, że były one zlokalizowane w okolicach Podborska, Brzeźnicy-Kolonii i Templewa przy zachodnich granicach PRL-u. Oprócz tych składów funkcjonowały jeszcze liczne składy z bronią jądrową przeznaczoną wyłącznie dla PGW między innymi w Szprotawie i Kluczewie. Zmagazynowano ładunki jądrowe o mocy kilkunastu tysięcy większej niż te użyte przez amerykanów w Japonii. Wszystkie obiekty wyglądały podobnie i miały dość lekkie konstrukcje. Otaczały je potrójne ogrodzenia z drutu kolczastego, wartownie i okopy z ziemnymi wałami na wóz bojowy i drużynę. Funkcjonowały przy poligonach i jednostkach wojsk Radzieckich i Polskich.

W tym samym czasie powstał nieco inny obiekt pod Świdnicą na pograniczu Pogórza Wałbrzyskiego w lesie modliszowskim oddalonym o 5 kilometrów od Świdnicy. Otaczało go ogrodzenie z drutu kolczastego i ukryte w lesie wozy bojowe.

Błędne Skały to magiczna mikrokraina w Górach Stołowych. Baśniowy urok labiryntu Błędnych Skał dostrzegł reżyser "Opowieści z Narnii: Książę Kaspian" Andews Adams. Na podstawie fotografii Błędnych Skał ekipa reżysera zbudowała scenografię do filmu w studiu w Nowej Zelandii, gdzie powstała większa część filmu. Kto zna film i Błędne Skały rozpozna w scenie snu Łucji fragment skalnego labiryntu z Gór Stołowych.

Kalenica (964 m n.p.m.) to trzeci pod względem wysokości szczyt w Górach Sowich. Stanowi ciekawą alternatywę na jednodniową wycieczkę, gdyż nie jest tam tak tłoczno, jak na szlaku na Wielką Sowę. Trasa prowadzi przez rezerwat „Bukowa Kalenica”. Na szczycie Kalenicy stoi stalowa wieża z której można podziwiać rozległą panoramę okolicy.

Między wzgórzami Tabor i Syjon, Doliną Jozefata płynie Cedron. W centrum wioski potok znika pod małomiasteczkową zabudową i niewidoczny omija Wzgórze Kalwarii, na której szczyt prowadzą Wielkie Schody. Wzgórze Kalwarii przecinają ścieżki i alejki przy nich wznoszą się kapliczki, stąd widać wzgórza Tabor i Synaj. Kapliczki rozmieszczone są w centrum wsi i na wzgórzach, bo razem „tworzą rozległy zespół krajobrazowo-architektoniczny Kalwarii Wambierzyckiej, największej tego typu w Polsce i jednej z największych w Europie*.”

Ruchomą szopkę w Bardzie Śląskim uwielbiają dzieci, ale i dorośli z zachwytem podziwiają to mechaniczne cudo. Szopka tradycyjnie przedstawia wydarzenia z Betlejem, orszak trzech króli składających dary Jezuskowi, w dalszych planach widać panoramę miasta i codzienne życie. Regularne kursy odbywa miniaturowy pociąg, pod gwieździstym niebem powoli przesuwa się samolot, nieco dalej, za namową węża, Ewa zrywa jabłko z drzewa, żeby po chwili wręczyć je Adamowi.

Odwiedzając Chełmsko Śląskie można odnieść wrażenie, że czas się tam zatrzymał. Wśród licznych zabytków architektury życie toczy się swoim niespiesznym rytmem. Jednym z największych atutów turystycznych miejscowości są XVIII-wieczne drewniane Domy Tkaczy tzw.: Dwunastu Apostołów – jedyna taka atrakcja w Europie. Domów Apostołów było dwanaście, jednak do dzisiejszych czasów ocalało jedenaście, gdyż jeden budynek – zwany Judaszem – spłonął.