Góry Tajemnic - Turystyczna Strona Sudetów

Do palmiarni w Wałbrzychu wybraliśmy się z dzieckiem. Byliśmy pewni, że dla trzylatki znajdzie się tu trochę atrakcji, coś co wywoła podziw i zainteresowanie. Najmocniejszy punkt zwiedzania zostawiliśmy na koniec. Zaczynamy od kupna biletów - dostajemy dwa, mała wchodzi za darmo, bo maluchy do 4 lat nie płacą.

Nie wiadomo, czy tyrolski styl schroniska Zygmuntówka czy stromy, zachodni stok Rymarza przywodzą na myśl alpejskie krajobrazy. Zielona trawa wydaje się być przystrzyżona przez wypasane tu zwierzęta. Brakuje tylko pobrzękiwania miedzianych dzwonków. Zimą po szerokiej łące przy schronisku szusują narciarze. To wszystko razem tworzy unikatowy w tej części Sudetów klimat.

Kiedy 8 kwietnia 1991 r. wojska Radzieckie opuszczały Polskę, dowódca Północnej Grupy Wojsk i pełnomocnik Rządu ZSRR ds Pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce gen. Wiktor Dubynin ujawnił, że PGW miała tu broń jądrową. Pod koniec lat 60-tych XX wieku na podstawie "porozumienia" z ZSRR w Polsce wybudowano trzy składy broni atomowej, którą w razie „potrzeby” miało przejąć Wojsko Polskie. Dziś już wiemy, że były one zlokalizowane w okolicach Podborska, Brzeźnicy-Kolonii i Templewa przy zachodnich granicach PRL-u. Oprócz tych składów funkcjonowały jeszcze liczne składy z bronią jądrową przeznaczoną wyłącznie dla PGW między innymi w Szprotawie i Kluczewie. Zmagazynowano ładunki jądrowe o mocy kilkunastu tysięcy większej niż te użyte przez amerykanów w Japonii. Wszystkie obiekty wyglądały podobnie i miały dość lekkie konstrukcje. Otaczały je potrójne ogrodzenia z drutu kolczastego, wartownie i okopy z ziemnymi wałami na wóz bojowy i drużynę. Funkcjonowały przy poligonach i jednostkach wojsk Radzieckich i Polskich.

Stary Książ leży wysoko na skalistym cyplu, nad lewym brzegiem Pełcznicy w Książańskim Parku Krajobrazowym. Nie powstał tu przypadkowo. Archeologiczne badania prowadzone w latach 90 XX wieku potwierdziły istnienie w tym miejscu wczesnośredniowiecznego grodu z X wieku a później w XIII wieku małego zamku. Prawdopodobnie zamek stanowił ogniwo w łańcuchu warowni strzegących granic Księstwa Świdnicko-Jaworskiego. Dalsze losy zameczku nie są znane, być może stracił znaczenie wraz z budową nowego większego zamku Książ po drugiej stronie Wąwozu Pełcznicy. Dopiero pod koniec XVIII wieku książę Hans Heinrich von Hochberg VI zlecił budowę romantycznego zamku na piastowskich ruinach.